Publikacja zawiera podstawowe informacje z dziejów kościoła katolickiego w Bułgarii. Ma odpowiedzieć na pytanie, czym charakteryzował się język utworów pisanych przez bułgarskich katolików w okresie, gdy nie istniała jeszcze znormalizowana bułgarszczyzna literacka. Autorka bada twórczość biskupów płowdiwskich, Pawła Gajdadżijskiego Duwanlii (1714-1804) i Piotra Kowaczewa (1720-1796). Uwzględnia także utwory anonimowe pochodzące z tego okresu. Cenne materiały źródłowe stanowią zebrane i odczytane przez autorkę rękopisy przechowywane w bibliotekach narodowych w Sofii i Płowdiwie, które zamieszczono w dołączonej do pracy Antologii.