Eseistyka Paczowskiego należy do dawnej tradycji pisarstwa dilletante, uprawianej w czasach, kiedy rozległa sfera ludzkiej kultury nie została jeszcze podzielona na akademickie specjalizacje. Jego książka to osobisty przewodnik po świecie sztuki, uczący zadawania pytań o architekturze, rzeźbie, malarstwie i poezji.