Książkę czyta się z ogromną przyjemnością nie tylko ze względu na możliwość wzbogacenia i usystematyzowania wiedzy o literackich wizerunkach miasteczka żydowskiego, lecz również ze względu na jej wyjątkowo atrakcyjną formę podania - piękną, lekką, elegancką polszczyznę. Autorka postawiła sobie za cel prześledzenie i ukazanie ewolucji obrazu sztetł w prozie polskiej i żydowsko-amerykańskiej okresu po II wojnie światowej, a zatem na przestrzeni prawie już 60 lat, w trzech obszarach językowych: języka polskiego, amerykańskiego wariantu języka angielskiego oraz jidysz. Autorka daje niezwykle trafną syntezę przedstawionej problematyki, ukazując sztetł jako miejsce zarazem specyficznie żydowskie, jak i przestrzeń szczególnie nadającą się do podjęcia uniwersalnej tematyki, ścierania się kultur i narodowości, gdzie nierzadko zamiast wzajemnego zrozumienia na pierwszy plan wyłania się poczucie obcości, a niekiedy nawet wrogości wobec Żydów. Prof. dr hab. Maria Kłańska, Uniwersytet Jagielloński