Książka jest monografią Państwowego Instytutu Książki (PIK) działającego w Łodzi w pierwszych latach powojennych. Instytut był placówką naukową wywodzącą się z idei i tradycji bibliotekarstwa przedwojennego. Przedmiotem jego zainteresowania była książka, jej funkcja społeczna, naukowa, kulturowa, estetyczna. Nakreślony przez dyrektora PIK Adama Łysakowskiego zakres prac był rozległy i obejmował zagadnienia bibliotekarskie, bibliograficzne, czytelnicze, normalizacyjne, dokumentacyjne, wydawnicze realizowane w czterech Wydziałach: Dokumentacji, Prac Badawczych, Prac Stosowanych i Wydawnictw. W książce przedstawiono genezę PIK, jego strukturę organizacyjną, statuty, pracowników, siedzibę, budżet. Autorka podjęła też próbę odpowiedzi na pytania dotyczące przyczyn likwidacji PIK. Problem ten nie był do tej pory poruszany w literaturze przedmiotu. Przedstawiona monografia jest opracowaniem oryginalnym, a jej podstawą są nieznane do tej pory źródła archiwalne przechowywane w Archiwum Akt Nowych, w Bibliotece Narodowej, Bibliotece Uniwersyteckiej w Łodzi i w Toruniu oraz źródła pochodzące ze zbiorów prywatnych, a także teksty publikowane na łamach ówczesnych czasopism.