Wiara, Nadzieja i Miłość to sposób na życie. Zofia Czarnecka, której wspomnienia z czasów okupacji hitlerowskiej znajdują się w tej książeczce, doznała wszelkich przykrości od ludzi, ciągle jednak wierzyła, że uda się przezwyciężyć kolejny dzień znoju. Nadzieja, mimo że tak ulotna, wracała co jakiś czas jak bumerang i wtedy wyrastały skrzydła chociaż na parę chwil. Wystarczających chwil, by na nowo odżyć. A miłość? Cóż, miłość jest w nas, a na pewno zawsze była w Zosi. Nawet wtedy, gdy jako czternastoletnia dziewczyna o imieniu Irka zetknęła się z tak przeraźliwym okrucieństwem człowieka dla człowieka. Miłość do rodziny, miłość po prostu do życia zatriumfowały i tak już zostało. Kiedy rozpoczęła się wojna, Zosia miała czternaście lat. Gdy nastał jej koniec, miała dwadzieścia. Żeby to zrozumieć, przypomnij sobie, co Ty w takim wieku robiłeś, jakie były Twoje plany, jakie problemy i myśli. Donata Banaszak-Brząkowska