Pogrom i odwrót 5. Armii rosyjskiej, przedstawiony naczelnemu dowództwu austriacko-węgierskiemu przez dowództwo 4. Armii w przesadnym świetle, wywołał zbyt optymistyczną ocenę położenia, wytworzonego po zwycięstwie pod Komarowem. Zwycięstwu temu przypisywano bowiem zbyt długotrwałe skutki, utwierdzając naczelne dowództwo austriacko-węgierskie w mniemaniu, iż działania rozwijające się na północy zostały ostatecznie rozstrzygnięte na korzyść sprzymierzonych i że Rosjanie nie ośmielą się tak prędko podjąć działań zaczepnych na tym odcinku frontu. Miał wtedy nastąpić drugi akt walnej rozprawy ze wschodnią grupą armii rosyjskich (3. I 8. Armia), która wkroczyła do Galicji Wschodniej. Podstawową myślą przewodnią tej operacji, zwanej w literaturze niemieckiej "Bitwą pod Lwowem i Rawą Ruską", a w literaturze rosyjskiej "Bitwą pod Gródkiem", było czołowe zatrzymanie armii rosyjskich przez 3. Armię austriacko-węgierską w obszarze Lwowa i uderzenie 2. i 4. Armii na oba skrzydła nieprzyjaciela, związanego przed frontem 3. Armii.