Podjęty przez Katarzynę Sicińską temat badawczy jest w pełni uzasadniony w świetle dotychczasowych wyników badań historycznojęzykowych. Polszczyzna południowokresowa XVll i XVIII wieku, która nie była dotąd przedmiotem całościowego opracowania, znajduje w monografii Sicińskiej doskonałe opracowanie naukowe. Autorka zrekonstruowała bowiem ten już dzisiaj historyczny wariant terytorialny języka polskiego na podstawie najbliższego ówczesnej polszczyźnie mówionej źródła, jakim są listy (…). W ten sposób odkryła także nowe źródła dla językoznawstwa historycznego, tym bardziej wartościowe, że rękopiśmienne, więc nie poddane normalizującej korekturze drukarskiej, która w znacznym stopniu zacierała, a nawet eliminowała znamiona regionalne języka polskiego dawnych epok. Zastosowane przez Autorkę metody badawcze przyniosły wszechstronny i wiarygodny opis dziejów języka polskiego na Kresach Południowo-Wschodnich dawnej Rzeczypospolitej, który na ukraińskim (ruskim) obszarze etnicznym kształtował się przez wieki, wchłaniając tamtejsze słowa, formy gramatyczne i sposób wymowy. Autorka monografii o polszczyźnie południowo kresowej XVI I i XVIII wieku potraktowała metody badawcze językoznawstwa diachroniczne­ go interpretacyjnie a nie odtwórczo, rezygnując z ujęcia wyłącznie dyferencyjnego (…) i sformułowała na użytek swojego opracowania systemowe i zarazem porównawcze kryterium opisu. Rezultatem takiego podejścia metodologicznego jest (…) pełna i oryginalna monografia języka polskiego, co prawda dość elitarnego, z XVll i XVIII wieku, używanego na ruskim (ukraińskim) obszarze etnicznym. Z recenzji prof. dr. hab. Józefa Kościa