Książka Zofii Tarajło-Lipowskiej, napisana niezwykle lekkim, atrakcyjnym językiem, utrzymana w konwencji humorystycznej gawędy, traktuje o najważniejszych cechach systemowych czeszczyzny i o relacjach między obu naszymi językami. Autorka przybliża czytelnikom czeszczyznę, a robi to ze znawstwem merytorycznym i wielkim pisarskim talentem, sprawiającym, że tekst dosłownie skrzy się humorem, a zarazem ujmuje ciepłem i uczuciowym stosunkiem do przedstawionej problematyki. Humorystycznej konwencji jest wierna też w drugiej części książki, w której pomieściła zabawne historyjki z życia wzięte - pokazujące, jak łatwo można się pomylić, przypisując polskie znaczenie podobnym czeskim wyrazom lub odwrotnie.