Postać Jana Machulskiego – aktora, reżysera teatralnego i pedagoga – przybliża krytyk filmowy Paweł T. Felis. W szkicu poświęconym wybitnemu artyście wspomina jego błyskotliwą karierę, różnorodne dokonania oraz niezwykłe relacje z synem Juliuszem. Jan Machulski chciał zostać aktorem takim jak w kinie amerykańskim. Początkowo jednak realizował się głównie w teatrze. W filmach występował w mało znaczących epizodach, a jego nazwisko nie pojawiało się nawet w napisach końcowych. Poważniejszą rolę otrzymał w „Historii jednego myśliwca” Huberta Drapelli. Potem były doskonały „Ostatni dzień lata” Tadeusza Konwickiego, a także „Wolne miasto” Stanisława Różewicza, „Sublokator” Janusza Majewskiego i „Lalka” Wojciecha Jerzego Hasa. Mimo tych świetnych kreacji Machulski ciągle czekał na „swojego” reżysera. Okazał się nim… jego syn. Juliusz obsadził go nie tylko w „Vabanku”, lecz również w innych swoich filmach, m.in. w „Kingsajzie”, obu „Kilerach”, serialu „Matki, żony i kochanki”. Jan Machulski był też reżyserem teatralnym i zaangażowanym pedagogiem. Razem z żoną stworzył teatralną scenę Reduta 61, prowadził warszawski Teatr Ochota, a przy nim ognisko dla utalentowanej młodzieży, które przygotowało do zawodu wielu znanych obecnie aktorów, m.in. Katrzynę Figurę, Edytę Jungowską, Cezarego Pazurę, Piotra Adamczyka. Wykładał w łódzkiej Filmówce, założył prywatną szkołę aktorską.