Teoria "człowieka niespokojnego" jest antropologią o segmentach: biologicznym, psychologicznym i kulturowym. Poza konceptem "natury praludzkiej" oraz "preludzkiej" obejmuje status "człowieka historycznego" i prognozuje przyszłość ludzkości. TCN nie pojmuje "niespokojności" jako leku (jak u Kierkrgaarda), ale jako "nadmiar energii i mocy", którego człowiek nie może zrealizować. nie ma tu "woli mocy" jako celu, lecz rozwiązanie "kłopotu z mocą". Jest w pewnej analogii do dywizji "dionizyjskośi" Nietzchego i Ruth Benedict, ale ma mocniejsze ugruntowanie w etologii zwierząt i jest bardziej precyzyjna i sytemowa w opisie aspektów "nadenergii". Jest też w pewnej zależności z koncepcją "człowieka anatelicznego" (przekraczającego cele) Andrzeja Zachariasza.