Mamo, przestań grać! Frycek znowu płacze! - mówi Ludwika i wpełza pod fortepian, gdzie siedzi braciszek. Fryderyk, zwany Fryckiem, ma dwa lata; mały, szczuplutki chłopczyk z lekko garbatym noskiem w bladej twarzyczce. Nie płacze głośno, ale ciche łzy toczą się po policzkach. Ludwika, jego starsza siostra, ma pięć lat. Bierze Fryderyka na ręce i huśta go jak lalkę.