Dopiero po 25 latach od śmierci Witolda Rowickiego, jednego z najwybitniejszych mistrzów batuty XX wieku, światło dzienne ujrzą wreszcie jego przemyślenia, podsumowania doświadczeń, a także filozoficzne rozważania na temat muzyki, spisywane przez niego w postaci notatek ułożonych w tematyczne działy: Dźwięki – Muzyka – Talent – Piękno, to pojęcia, o których autor próbuje rozmawiać z Czytelnikiem i przekonywać Go do swoich racji. Witoldowi Rowickiemu aż dwie najlepiej rozpoznawalne na świecie polskie orkiestry symfoniczne zawdzięczają swoje powstanie. Z pierwszą – Wielką Orkiestrą Polskiego Radia z Katowic (obecnie NOSPR) pracował przez pięć lat, z drugą – Orkiestrą Filharmonii Narodowej przez dwadzieścia pięć lat do chwili przejścia na emeryturę. Na długiej liście solistów, którzy z nim występował, figuruje niemal cała światowa czołówka. W bogatym repertuarze Rowickiego wykonywanym na estradach Polski i świata, pokaźną pozycję stanowiły kompozycje polskich twórców, wśród których spora liczba to prawykonania. Najbardziej liczący się na świecie impresariowie starali się o to, by mieć Rowickiego w swej artystycznej ofercie.