Praca dotyczy istotnych - a w niewielkim dotąd zakresie zbadanych - zagadnień prawa Unii Europejskiej, związanych z zakazem dyskryminacji w sporcie. Opisywane kwestie stanowią element ogólnoeuropejskiej debaty na temat kształtu relacji pomiędzy sportem a prawem europejskim. Jest to obszar, na którym ścierają się różnorodne koncepcje dotyczące wpływu prawa unijnego na sferę sportu. Zgodnie z ogólnymi celami UE uprawianie sportu zwykle podlega prawodawstwu unijnemu w zakresie, w jakim stanowi działalność gospodarczą. Jednocześnie jednak najnowsze orzecznictwo TSUE wskazuje na inne - szersze niż ekonomiczne - znaczenie aktywności w sferze sportu, takie jak funkcja społeczna, edukacyjna i integrująca. Umiejscawia to sport na szczególnej pozycji w prawie UE - jako narzędzie walki z różnymi przejawami dyskryminacji. Tak postawiony problem prawny analizowany jest z uwzględnieniem podziału kompetencji między Unię Europejską a jej państwa członkowskie, jak również przez pryzmat niezależności organizacji sportowych i ich prawa do samoregulacji.