Książka traktuje o samotności i wyalienowaniu bezdomnych przyjaciół Ramzesa i Nobla, bezradnych wobec przygniatającej rzeczywistości. Książkę charakteryzuje humor, melodyczny, chwilami wulgarny język (język ulicy, bezpardonowy, agresywny często liryczny skowyt), kontrasty, iluzja, wrażliwość i intuicja. Autor ma świadomość, że dotyka trudnych, ale zarazem powszechnych tematów rodem z ulicy, relacji, łóżka, rutyny, niejednokrotnie „tabu”, formułując bezczelnie wnioski.