Po trzydziestu kilku latach musiał zapłacić za grzechy młodości. Wyrządził zło, postąpił niegodziwie i choć z czasem przyszło opamiętanie, było już za późno. Bo w życiu zawsze jest za późno. Zdeprawowany samotnik o czułym sercu; bohater książki utożsamiający się z jej autorem (albo na odwrót); genialny sześciolatek; piękna Joanna od aniołów; fotograficzka, która potrafi uchwycić obiektywem duszę człowieka i drzewa; światowej sławy reporter; Bezimienny; gadający kot – to postacie zaludniające niesamowity świat wykreowany przez Hrehorowicza. Na poły realny, na poły magiczny, ale – jak utrzymuje autor – prawdziwy. „Za późno” to fantastyczna, trzymająca w napięciu opowieść w stylu realizmu magicznego. To wciągająca wiwisekcja duszy człowieka dręczonego wyrzutami sumienia, a także ważny głos w dyskusji o aborcji. Nareszcie ktoś napisał o nas prawdę. BEZIMIENNY 16 Fajowe, kocimiętne, ale za dużo trudne wyrazy. KIZIA I MRUCZEK Wszyscy wiemy, na czym polega aborcja, ale dopiero po lekturze „Za późno” uzmysławiamy sobie z zatrważającą jasnością, czym jest naprawdę. DR JERZY NOWAK …ja też, tak jak Joanna, unicestwiłam kiedyś życie… przeczytałam „Za późno” i… nie potrafię dalej żyć… z listu pożegnalnego ELŻBIETY W.