Porażający reportaż o uchodźcach z Korei Północnej, problemie handlu kobietami i dziećmi, a także o wykorzystywaniu uciekinierów jako niewolniczej siły roboczej. Wstrząsające relacje naocznych świadków odkrywają istotę reżimu północnokoreańskiego. To niewiarygodne, że w XXI wieku istnieje państwo tak wielkiego terroru, w którym codziennością są masowe zbrodnie i permanentne represje. Trudno pojąć, że jego naród jest kompletnie izolowany od świata zewnętrznego, a obywatele, już od urodzenia, poddawani nieustannej inwigilacji i politycznej indoktrynacji. Czasami nauczyciel wieszał na ścianie obraz przedstawiający Amerykę. Potem, na sygnał nauczyciela, wszystkie dzieci w klasie chwytały jakiś ostry przedmiot, nacierały na obraz, krzycząc z całych sił, i rozrywały go na strzępy. Pamiętam, że w zimie nauczyciel kazał nam ulepić dwa bałwany. Na jednym pisaliśmy „Ameryka”, na drugim „Japonia”. […] Chwytaliśmy kije, rzucaliśmy się na bałwany i rozwalaliśmy je. Wyobraźcie sobie kraj pełen ludzi, których od urodzenia uczy się i zachęca do takiej nienawiści. (fragment) To księga rozpaczy, bólu i krzyku o wolność i pamięć o ludziach zapomnianych.