Książka stanowi monografię życia i dzieła piszącej po rosyjsku arabistki Kławdii Wiktorowny Ode-Wasilijewej, jednej z najciekawszych postaci w dziejach arabistyki radzieckiej. Publikacja pozostaje na pograniczu arabistyki i historii nauki (konkretnie historii arabistyki i islamistyki). Uznać ją należy za pierwszą poważną próbę przedstawienia w całości dorobku niedocenionej radzieckiej badaczki. Postać to o tyle interesująca, że jest Arabką (Palestynką), która większość swojego życia spędziła w Związku Radzieckim, stając się częścią arabistyki radzieckiej.