"Tokijska opowieść" „Jedno z największych arcydzieł kina”, „W czołówce najwspanialszych filmów, jakie kiedykolwiek powstały” – tak pisały o „Tokijskiej opowieści” „Film Comment” i „Sight & Sound”. Fabuła filmu jest prosta: starsi już rodzicie wybierają siędo Tokio, by odwiedzić swoje dzieci. Jednak te są zbyt zaabsorbowane własnymi sprawami, aby poświęcić im czas. Rok wydania: 1953 Czas trwania: 2 godz. 16 min. "Kwiat równonocy" Pierwszy kolorowy film Ozu. Pewien tokijski biznesmen pośredniczy między parami pragnącymi małżeństwa. Pewnego dnia zwraca się do niego stary przyjaciel z dzieciństwa z prośbą o pomoc w sprawie córki, która uciekła z domu. Do biura biznesmena przychodzi również pewien młody mężczyzna i prosi o rękę jego córki. Bohater próbując pomóc przyjacielowi sam musi uporać się ze swoimi domowymi problemami. Rok wydania: 1958 Czas trwania: 1 godz. 58 min. "Dzień dobry" Satyryczny portret współczesnej japońskiej rodziny, gdzie tradycja zderza się z nowoczesnością. Rodzice nie zgadzają się na zakup telewizora. Młodzi synowie manifestują swoje niezadowolenie milczeniem. Gdy sąsiedzi spotkają milczących chłopców i nie otrzymują od nich grzecznościowej odpowiedzi na "dzień dobry", dochodzą do wniosku, że ich rodzice się na nich pogniewali. W ten sposób zaczynają się sąsiedzkie nieporozumienia... Rok wydania: 1959 Czas trwania: 1 godz. 37 min. "Dryfujące trzciny" Do niewielkiej nadmorskiej miejscowości przybywa wędrowna trupa teatru kabuki. Miejsce wystawienia sztuki nie jest jednak przypadkowe, mistrz aktorstwa wybrał je, chcąc spotkać się ze swą dawną miłością oraz dorosłym synem, który uważa go za dalekiego krewnego. Wkrótce widownia zaczyna tracić zainteresowanie spektaklem, także pozostali aktorzy poświęcają coraz więcej czasu wyłącznie własnym sprawom. Trupa popada w poważne kłopoty finansowe... Rok wydania: 1959 Czas trwania: 1 godz. 59 min. "Późna jesień" Późna jesień, jak stwierdza sam autor, mówi o prostocie pozornie skomplikowanej istoty życia. Oczywiście, głosi też pochwalę wspólnoty - rodzinnej i przyjacielskiej; jest komedią o swataniu i komplikacjach wzajemnych perswazji, liryczną opowieścią o troskliwości bliskich ludzi. Pogodna konkluzja wszystkiego brzmi jednak właśnie najprościej: że rzeczy najlepiej zostawić naturalnemu biegowi. Adam Garbicz, "Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. Podróż trzecia 1960-1966" Rok wydania: 1960 Czas trwania: 2 godz. 8 min. "Jesienne popołudnie" Ostatnie arcydzieło Ozu to nastrojowa opowieść o starzejącym się wdowcu, który po śmierci żony zostaje sam z dorosłą córką. Kobieta nie myśli małżeństwie i całkowicie poświęca się ojcu. Jednak nie o takiej przyszłości marzył ojciec dla swojej córki. Namawia Michiko na małżeństwo i wyjazd. Rok wydania: 1962 Czas trwania: 1 godz. 58 min.