Książka traktuje o możliwościach poprawy i doskonalenia jakości znajdujących się w sferze zarządzania szkołą wyższą. Misją każdej uczelni jest poszukiwanie prawdy w zmieniającej się i, jak skonstatował przed laty niemiecki filozof Jürgen Habermas, coraz bardziej nieprzejrzystej rzeczywistości. Zaproponowane rozwiązania modelowe tak ambitnego planu są różne i zależą od charakteru danej placówki oraz przyjętej przez nią strategii. Nie ma bowiem uniwersalnego lub najlepszego modelu zarządzania pozwalającego osiągnąć określoną jakość kształcenia. Należy opracować i przyjąć właściwe ujęcia, metody i odpowiednie mechanizmy jej zapewnienia w danej instytucji akademickiej. Tematykę tę podejmowało i podejmuje wiele renomowanych uczelni, planując, koordynując i nadzorując stan jakości świadczonych usług. Wypracowały one zalgorytmizowane, udokumentowane działania służące zapewnieniu oraz doskonaleniu poziomu kształcenia. Niniejsza monografia wychodzi naprzeciw nowym nurtom i tendencjom życia akademickiego: naukowo-badawczego, dydaktycznego i kulturowego, uwzględniając kontekst otoczenia, w tym kontekst prawny, techniczno-technologiczny i społeczno-gospodarczy. Stanowi interesujące kompendium wiedzy o zagadnieniach, z jakimi mierzy się dziś lub zmierzy się w niedalekiej przyszłości szkolnictwo wyższe i poszczególne uczelnie. Jest również ciekawym materiałem informacyjno-instruktażowym dla środowiska akademickiego. Słowa uznania należą się autorom za podjęcie trudu zdiagnozowania obecnego stanu szkolnictwa wyższego na przykładzie wybranej uczelni, wydziału i instytutu, a także zaproponowanie rozwiązań doskonalących jakość kształcenia, zarówno tych stopniowych, jak i rewolucjonizujących. Praca uwzględnia założenia tak zwanej reformy bolońskiej, a ponadto eksponuje – jako jeden z warunków powodzenia misji – potrzebę zmiany kultury organizacyjnej uczelni oraz wartości wyznawanych przez ich pracowników. Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Lisieckiej