Zaufanie w organizacji to ważny czynnik ułatwiający kooperacje oraz koordynacje społecznych interakcji. Zmniejsza potrzebę monitorowania zachowań pracowniczych i jest jednym z najistotniejszych czynników wpływających na satysfakcje z pracy. Brak zaufania wiąże się z kolei z dużymi kosztami ponoszonymi przez pracownika, głównie emocjonalnymi i transakcyjnymi, a umiejętność ich niwelowania odzwierciedla istniejący poziom zaufania. Brak zaufania w organizacji przyczynia się do jej dysfunkcjonalności. Uniemożliwiając podejmowanie dobrych decyzji, utrudnia tez rozwój więzi społecznych. Zaufanie znacznie ogranicza negatywne następstwa zmian organizacyjnych i ułatwia dokonywanie zmian w grupie pracowniczej. Przeprowadzono wiele badań, z których wynika, ze zaufanie umożliwia skuteczne uczenie się i wychodzenie organizacji z kryzysu, sprzyja integracji, produktywności i wprowadzaniu zmian oraz decyduje o jakości stosunków międzyludzkich. Jest kapitałem społecznym, którego nie wolno zmarnować. Stało się ono tak cenną wartością, że niektóre większe organizacje (np. Volvo, Nordstrom Nissan, Wakefern Food, Wainwright, Boeing) próbują badać poziom zaufania klientów wewnętrznych i zewnętrznych, tworzą strategie budowania zaufania, organizują specjalne szkolenia oraz artykułują zaufanie w dokumentacji. Zaufanie jest wiec cennym kapitałem a nie mamy go za dużo.