Teresa Raumer - pisarka i poetka urodzona w Warszawie w roku 1946. Debiutowała nagrodzonym tomikiem Bezwzajemna. Opublikowała tomiki poetyckie: Próba bieli. Bonsai oraz Bonsai. Haiku. Jest autorką sztuki teatralnej Potwór. Zapiski dziennikowe wyjęte z milczenia są świadectwem życia pisarki po przebytej metanoi na początku lat dziewięćdziesiątych. ...Czytelnik wgłębiając się w lekturę tego dziennika odnosi faktycznie wrażenie, że to, co dochodzi do jego świadomości, jest rzeczywiście wydobyte z najgłębszych pokładów duszy i pamięci. Czasami nawet czuje się onieśmielony i zażenowany, że Autorka dopuszcza go do swojej prywatności i powierza mu najbardziej osobiste tajemnice, wspomnienia, wizje i przeżycia – z czasu przeszłego i teraźniejszego. Jakże wzruszające są te fragmenty, w których mowa o powracającej traumie poaborcyjnej. Oto jedna z wizji sennych, w której Autorka spotyka na stołku w kuchni siedzącego chłopaka i rozpoznaje w nim swego syna: „Gdy zbliżam się, mówi coś do mnie. Odpowiadam, ale oboje nie słyszymy słów. Wiemy tylko, że zostały powiedziane. Ogarnia mnie fala obezwładniającego czucia. Patrzymy sobie w oczy. Nagle uświadamiam sobie, że są to te same oczy. Że moi synowie – ten, którego urodziłam i ten, któremu odmówiłam prawa do życia – mają te same oczy. Wzruszenie zaciska mi krtań. Obejmuje moje ramiona nieporadnie. Obydwa nasze ciała płaczą. Jest mi dane odczuć, że to przytulenie i głos, jedno i drugie, też mojego syna jest. Że moi synowie tak samo płaczą”.