W przedłożonej do recenzji pracy zbiorowej dominuje problematyka wychowania i kultury jako dwóch nieodłącznych rzeczywistości. Zestawienie tych zagadnień nie byłoby niczym szczególnym, gdyby nie trzecie kluczowe zagadnienie, którym jest mądrość. Kategorię tę zawdzięczamy pedagogice sokratejskiej, którą z końcem XX wieku zaczęła w Polsce rozwijać i promować Bogusława Jodłowska – jedna z redaktorek pracy. Pedagogika sokratejska rekonstruowana jest przez Autorkę legitymizującą się szeroką erudycją. Przywoływanie wielu, w swej istocie wybitnych dzieł światowej humanistyki sprawia, że Autorka ciągle nie „domyka” budowanego systemu pedagogiki sokratejskiej. Jako jego prekursorka we współczesnej polskiej pedagogice odsłania czytelnikowi swoją wędrówkę jego śladami, pokazuje swoje poszukiwania uzasadnień i analogii między trudnymi czasami demokracji ateńskiej, a sytuacją współczesnego świata. Stawia przy tym wiele trudnych pytań, może zbyt wiele i zbyt trudnych, ale w ten sposób zmusza Czytelnika do myślenia.