Publikacja obejmuje wstęp do nauki prawa cywilnego. Nauka prawa cywilnego jako prawa prywatnego (ius privatum) obejmuje prawo pozytywne (lex scripta) w postaci przepisów prawnych – norm prawnych, judykaturę w postaci orzecznictwa, przede wszystkim Sądu Najwyższego, oraz teorię prawa cywilnego. Są to zasadnicze trzy poziomy, na których kształtuje się wiedza dotycząca prawa cywilnego. Opracowanie wskazuje, że nauka prawa cywilnego w ten sposób pojmowana zajmuje się takimi ogólnymi problemami jak: pozycja prawa cywilnego w całokształcie porządku prawnego (ordo iuris) z uwzględnieniem cech swoistych prawa cywilnego, rodowód prawa cywilnego, ideologia prawna (prawnicza) tej dziedziny prawa, kontekst faktyczny i dowodowy prawa cywilnego, typologia źródeł prawa cywilnego, ze szczególnym uwzględnieniem Kodeksu cywilnego i znaczenia jego części szczególnej, normy prawa cywilnego, ich wykładnia i stosowanie oraz relacje organiczne i funkcjonalne między Ius i Remedium. Następnie omówione zostały instytucje i kategorie prawa cywilnego określane mianem konceptualizacji (aparatury pojęciowej) takie jak: stosunki prawne, ich podmioty i przedmioty, prawo podmiotowe, zdarzenia prawne, w tym czynności prawne, forma oświadczenia woli, wadliwości czynności prawnych, tryby zawierania umów (kontraktów) oraz pozostałe instytucje prawne uregulowane w części ogólnej Kodeksu cywilnego.