Poezja Lecha Kalamata to przedewszystkim poezja patriotyczno-refleksyjna. Rys ziemi ojczystej, piękno Gór Świętokrzyskich i okolic, do których Autor wraca z czułością, dominują w ożywionych za pomocą często stosowanej antropomorfizacji opisach. Bo gdy „Żółty kaczeniec słońcem się zachwyca”, a „Letni nastrój siedzi na zagonie”, to mamy do czynienia nie tylko z wirtuozją słowa, ale ze stylistyką świadczącą o głębokiej wrażliwości Opisującego. […] Cała twórczość L. Kalamata jest zabarwiona wnikliwą obserwacją niektórych aspektów życia i próbą odpowiedzi na nurtujące nas odwieczne pytania natury egzystencjalnej niezależnie od tego, w jakim kraju żyjemy. Tym chętniej sięgniemy po autentyczność myśli człowieka, w którego oku tak pięknie „zastygł śpiewny krajobraz”... dr Klaudia Dróżdż [fragment recenzji]