Głównym celem badawczym książki Karoliny Gawron-Tabor jest analiza różnorodnych aspektów współpracy państw Grupy Wyszehradzkiej w latach 1989–2009 w kontekście najpierw dążeń integracyjnych poszczególnych państw do członkostwa w Unii, a następnie ich funkcjonowania w UE. Rozważaniom postawione zostały trzy dodatkowe cele. Wykazanie: czym jest współpraca regionalna oraz jakie zależności zachodzą między współpracą i integracją; jakie czynniki wpływały (i wpływają) na współpracę, jej intensywność, poszczególne obszary działania, strukturę instytucjonalną i organizacyjną; oraz czy i jak zostały zrealizowane cele postawione przed Grupą, w jakich obszarach i dziedzinach Grupa odniosła sukcesy, a w jakich doznała niepowodzeń.Dotychczasowe pracedotyczące tej tematyki fragmentarycznie traktowały kwestię Grupy Wyszehradzkiej. Istniejące w literaturze polskiej i zagranicznej badania skupione są głównie na historycznym ujęciu współpracy, wskazaniu poszczególnych jej etapów. Brak jest także publikacji, które ukazywałyby zależność między współpracą a integracją. Książka ta ma w zamierzeniu wypełnić tę lukę. Fragment Wstępu