W świecie silnych powiązań gospodarczych, generowanych przez wymianę towarów i usług oraz przepływy ludzi i kapitału, powstaje wiele problemów, które nie mogą być rozwiązane przez działania pojedynczych aktorów prywatnych. Problemy te można zasadnie nazwać problemami publicznymi: ich rozwiązanie wymaga stworzenia wspólnych ram koordynacji działań, a niekiedy nawet form zinstytucjonalizowanej kooperacji państw i aktorów pozarządowych. Współcześnie podstawowymi narzędziami instytucjonalizacji i tworzenia ram koordynacji są narzędzia regulacyjne. Kiedyś silnie związane z państwem narodowym regulacje coraz częściej mają wymiar ponadnarodowy (jeśli nie wprost globalny). W polskiej literaturze naukowej występuje silna, można by rzec nadmierna, orientacja na analizowanie europejskiego wymiaru regulacyjnego, tak jakby problemy publiczne, których rozwiązanie jest niezbędne do uczynienia otwartości gospodarczej stabilną, zatrzymywały się na granicach Unii Europejskiej. W pracy tej pokazujemy, że perspektywa globalna pozwala dostrzec zarówno ogólne, jak i specyficzne cechy regulacji unijnych. Ze Wstępu