Czuję, jak dorośleję, czuję, jak dorastam do nowych zadań i mam ochotę im najpierw stawić czoła, a potem zwyczajnie im sprostać. Jeśli mam już być, to wolę być taki właśnie. Bardziej aktywny niż pasywny, więcej tworzący niż kreowany i raczej prowadzący niźli poprowadzony, choćby na koniec świata, ale na pewno do kresu moich i jej dni. Ja wiem, że brzmi to pompatycznie. Ciągle jednak nie mogę oprzeć się wrażeniu, jakie wywarła na mnie lektura Pamiętników Adama i Ewy Marka Twaina. Kończą się napisem, który wyryto na grobie Ewy: „Adam: Gdziekolwiek była ona, tam był Raj”. „Wolę być...” to opowieść o dorastaniu, odkrywaniu siebie, sprawdzaniu własnych możliwości i ograniczeń, o miłości, przyjaźni i szukaniu własnej drogi.