Osoby z jadłowstrętem psychicznym i bulimią wzbraniają się przed jedze­niem, gdyż, ich zdaniem, przyjmowanie pokarmów powoduje przyrost masy i uniemożliwia osiągnięcie, jakże pożądanej przez nie, szczupłej sylwetki. Wyrzekają się własnych, naturalnych potrzeb na rzecz zrealizowania przyjętych społecznie i kulturowo standardów – szczupłości, pięknego ciała, cie­lesności. Warto zastanowić się, czy dążenie do ideału, jaki stanowi szczupła sylwetka, jest własnym pragnieniem czy też wynikiem nadmiernej in­ternalizacji poglądów propagowanych, głównie, przez środki masowe­go przekazu. Gdyby problem kultu cielesności nie był tak mocno ak­centowany przez współczesne media, czy młode dziewczęta i kobiety dążyłyby do bycia szczupłymi (ze względu na własne pragnienia a nie realizowanie potrzeb innych osób)? Do jakiego ideału dążą – własnego (wynikającego z wewnętrznej motywacji i przeświadczenia) czy spo­łecznie aprobowanego (będącego wynikiem zewnętrznej motywacji i dającego gratyfikację w postaci społecznej akceptacji)? Lęk przed przybraniem na wadze, nadmierne zaabsorbowanie kształtem i masą ciała, nieustanne dążenie do posiadania szczupłej sylwetki i nieakceptowanie aktualnej, wyolbrzymianie rozmiarów własnego ciała prowadzą do postrzegania i oceniania go w katego­riach negatywnych. Problematyka książki dotyczy roli, jaką odgry­wa wizerunek ciała w mechanizmie powstawania i rozwoju zaburzeń odżywiania. Omówione zostały m.in. czynniki determinujące nega­tywny obraz ciała, koncepcje psychologiczne warunkujące zabu­rzenia odżywiania w kontekście wizerunku własnego ciała, proces internalizacji ideału propagowanej współcześnie sylwetki, postawy wobec jedzenia, syndrom gotowości anorektycznej oraz metody pra­cy terapeutycznej.