Ten tom poświęcony jest sztuce siedemnastego wieku, w którym ścierały się przeciwstawne prądy. Silne były nadal tendencje klasyczne, odwołania do antyku i dzieł wielkich mistrzów renesansu włoskiego, widoczne zwłaszcza w malarstwie szkoły Carraccich, pracujących w Italii francuskich artystów Poussina i Lorraina, projektach architektonicznych Inigo Jonesa. Jednak był to też czas narodzin wspaniałego, pełnego dramatyzmu światłocieniowego malarstwa Caravaggia, które wywarło znamienny wpływ na twórczość artystów w całej Europie. Widoczny jest on zarówno w realistycznych obrazach holenderskich mistrzów, z Rembrandtem i Halsem na czele, jak i francuskich malarzy takich jak Georges de La Tour i bracia Le Nain, a także hiszpańskich twórców, jak Jusepe de Ribera. Rozkwitła też wówczas pełna patosu, egzaltacji architektura i rzeźba baroku, najpełniej wyrażająca się w urzekającej bogactwem form, finezją i pięknem twórczości Gianlorenza Berniniego i Francesca Borrominiego.