Kolejna publikacja w cyklu "Studia nad Wiedzą" poświęcona jest wiedzy w kontekście relacji: słowo - obraz; logosfera - ikonosfera. Logosfera to środowisko słowa, w którym ono w pełni wybrzmiewa i przyjmuje ostateczne kształty. Każda logosfera jest inna, gdyż ze swej natury jest funkcją wyrażającego siebie człowieka - a ten jest niepowtarzalny, choć zarazem jest istotą społeczną funkcjonującą w grupie i reprezentującą jej poglądy. Zatem stwierdzenie dotyczące indywidualnego i zbiorowego charakteru logosfery ma swój pełny sens socjologiczny, dotyczy tego, co wypełnia świadomość jednostki, ale jednocześnie odnosi się do społecznych uwarunkowań wiedzy, jaką ta jednostka dysponuje. Greckie logos posiada wiele znaczeń, a jedno z nich odnosi się właśnie do sensu. Logos to sens i ważne jest, by go nie brakło w naszych szeroko rozumianych wypowiedziach, zarówno tych formalnych - naukowych i oficjalnych, jak i tych nieformalnych - codziennych. Zagrożeniem dla sensu jest sensacyjność. Narażone są na nią słowa (także i działania) każdego człowieka, również człowieka nauki, gdyż współcześnie niepokojąco łatwo można sprowadzić wiedzę specjalistyczną do roli służebnej względem "jedynie słusznej" ideologii czy "jedynie poprawnego" wizerunku medialnego.