Kim był Wendel Roskopf? Nowatorskim architektem, który zainicjował włoski renesans na Śląsku i Górnych Łużycach, a jednocześnie do perfekcji doprowadził system budowania późnogotyckich sklepień krzywoliniowych? Czy może jednak ordynarnym chłopskim czeladnikiem i źle poinformowanym prowincjuszem, który w swoich portalach stosował grubo ciosane, prymitywne, niemal ludowe formy? Był Roskopf Werkmeistrem w Görlitz, rzeźbiarzem-dekoratorem, a może architektem-inżynierem, projektantem, kierownikiem budowy czy opiniodawcą? Na te i inne pytania, obecne w literaturze przedmiotu od ponad 150 lat, próbuje odpowiedzieć niniejsza książka, sytuując przypisywane Roskopfowi budowle na Śląsku, w Czechach i na Górnych Łużycach w kontekście architektury przełomu XV i XVI w. w Europie Środkowo-Wschodniej.