Mechanizmy przeoczeń w historii literatury też pddają się opisowi, podobnie jak mechanizmy konstruowania reputacji przesadnie dużych, ponad miarę rzeczywistych zasług dla języka. I pewnie ktoś to kiedyś nazwie i opisze. Przypadek Jerzego Ficowskiego to przeoczenie do kwadratu: tuzy miały do czynienia z pisarzem o wielu kompetencjach, wybitnym w każdej dziedzinie, jaką się zajmował, również na niwie pozapoetyckiej, na której uprzedził wszystkich - i zrobił w jakimś sensie więcej, niż było do zrobienia; niż można było przed Ficowskim sądzić, że da się zrobić. Czy wielu innych wzięło na siebie taką pracę domową i wykonało ją w takim stylu? Ze wstępu Piotra Sommera