Książka jest poświęcona prezentacji i analizie specyficznych tendencji metafizycznych, jakie odżyły w pewnych odłamach filozofii francuskiej w latach trzydziestych i sześćdziesiątych XX wieku. Autor na przykładach twórczości pięciu działających w tym okresie filozofów, którzy nie należeli do żadnej wspólnej "szkoły", wykazuje, że specyfikę tej nieklasycznej metafizyki można dostrzec w jej antynaturalistycznym, niesubstancjalistycznym, nieprzedmiotowym, dialektycznym, krytycznym, niesystematycznym i pluralistycznym charakterze.