Mariusz Grzebalski (ur. w 1969 r. w Łodzi) – poeta, redaktor, wydawca. Autor zbiorów wierszy: Negatyw (1994), Ulica Gnostycka (1997), Widoki (1998), Drugie dotknięcie (2001), Graffiti (2001), Słynne i świetne (2004), Pocałunek na wstecznym (2007), Niepiosenki (2009), Kronika zakłóceń (2010) oraz zbioru opowiadań Człowiek biegnący przez las (2005). Mieszka w Dąbrówce. Grzebalski nie szuka bólu, żeby odczuć i potwierdzić swe istnienie, pospacerować na krawędzi przepaści, popróbować udręki; jego wiersze są głosem bólu, niewątpliwym i niemilknącym. Są również głosem sumienia. I głosem czułości, poruszającej: „Długopis, wyjęty z twojego piórnika,/ to wiosło, dzięki któremu wciąż płynę”. Czułość, nie czułostkowość; szorstkość, nie cynizm; cień ironii, ani cienia zgrywy; wyrazistość, nie efekciarstwo; artyzm, nie sztuczność. Jego wiersze są wydarzeniem koniecznym. Piotr Śliwiński