Stan prawny na 1 lipca 2012 roku Ustawa z 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej pozwala na realizację ważnego dla obywateli prawa do uzyskiwania informacji o działalności organów władzy publicznej i podmiotów wykonujących zadania publiczne. Niektóre postanowienia ustawy wywołują jednak uzasadnione kontrowersje i są przedmiotem dyskusji. Nowelizacja, wprowadzona ustawą z 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej i niektórych innych ustaw, chociaż stanowiła długo oczekiwaną implementację dyrektywy 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 17 listopada 2003 r. w sprawie ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego, to nie rozwiązała w pełni istniejących problemów, a wręcz przysporzyła nowych. Wprawdzie orzecznictwo sądów administracyjnych nadało kształt wielu pojęciom ustawowym, ale w dalszym ciągu przy istniejących w ustawie sformułowaniach prawo do informacji może być nadużywane. Oddany do rąk Czytelników komentarz do ustawy o dostępie do informacji publicznej prezentuje aktualne stanowisko zarówno doktryny, jak i orzecznictwa. Ma być jednak przede wszystkim próbą takiej interpretacji przepisów ustawy, aby zaproponowane rozwiązania dały się zastosować przy udzielaniu informacji publicznej, a także w praktyce orzeczniczej sądów administracyjnych i sądów powszechnych. Publikacja jest skierowana do urzędników zobowiązanych do udzielania informacji publicznej, radców prawnych, sędziów, a także do wszystkich zainteresowanych uzyskaniem informacji publicznej. Opracowanie zostało przygotowane przez sędzie Naczelnego Sądu Administracyjnego Irenę Kamińską i Mirosławę Rozbicką-Ostrowską.