Praca analizuje ważny epizod z historii dyplomatycznych (i nie tylko dyplomatycznych) stosunków polskolitewskich w latach międzywojennych: ultimatum polskie z 17 marca 1938 r. Zwięzłe studium zostało podzielone na dziewięć rozdziałów. Autor skrótowo przestawił genezę ultimatum, słusznie dopatrując się jej w niezakończonym sporze litewsko-polskim ciągnącym się od początku okresu międzywojennego. Następnie szczegółowo omówił incydent graniczny, który stał się pretekstem wystąpienia polskiej dyplomacji, działania polskiego MSZ, litewskie reakcje, a także echa miedzynarodowe. Autor zamieścił też syntetyczną charakterystykę polsko-litewskich relacji po przyjęciu polskich warunków przez Litwę. Oryginalna dokumentacja źródłowa, poszerzona o kwerendę ówczesnej prasy, wspomnienia osób bezpośrednio związanych z wydarzeniem.