Wczesne dzieciństwo św. Teresy było naznaczone tak głębokimi zranieniami wynikającymi z opuszczenia, że można zastanawiać się, w jaki sposób zachowała równowagę i została zdeterminowaną i radosną karmelitanką, którą znamy. Książka ta dodaje nadziei, proponując nam ponowne rozpatrzenie wydarzeń z naszej przeszłości i potraktowanie ich jako zaproszenia do ufności i miłości, nie zaś jako ciężaru, który musimy dźwigać aż do końca naszych dni. Książka ta pozwala nam wzrastać w nadziei, gdyż przypatrując się zranieniom św. Teresy z okresu jej dzieciństwa, możemy zrozumieć, że Bóg poprzez trudne doświadczenia prowadzi nas do siebie. Droga, którą podążała św. Teresa otwiera się także przed nami: „To ufność – i tylko ufność - powinna prowadzić nas do Miłości.” (LT 197).