Praca poświęcona jest jednemu z najbardziej barwnych i żywotnych elementów etosu rycerskiego, który wykształcił się we Francji w XI-XII w., upowszechnił w Europie w następnych stuleciach wraz z rozkwitem kultury rycerskiej i odrodził w nowej postaci w czasach nowożytnych. Jej celem jest zrekonstruowanie, w oparciu o źródła pisane, zabytki materialne i przekazy ikonograficzne, obraz turnieju rycerskiego w Królestwie Polskim na tle jego rozwoju w średniowiecznej i nowożytnej Europie.