Z recenzji prof. dr hab. Kazimierza W. Frieske z Uniwersytetu Warszawskiego: W 2010 r. mija 20 lat od ukazania się pierwszego wydania książki The Three Worlds of Welfare Capitalism, która wprowadziła jej autora do czołówki badaczy zajmujących się problematyką państwa opiekuńczego. W świecie szybko starzejących się idei koncepcja trzech (a później czterech) modeli państwa opiekuńczego przywoływana była wielokrotnie i stała się myślą klasyczną. Gosta Esping-Andersen tę myśl wyłożył i skrupulatnie uzasadnił jej sensowność. Książka G. Esping-Andersena dzięki kryzysowi (czy serii kryzysów) z ostatnich lat staje się znowu aktualna. Ba, coraz ważniejsza, bo - przekonując o tym, że nie warto toczyć doktrynalnych wojen o to, czy „regulować” czy może jednak „deregulować” - stawia nas przed serią interesujących pytań o to, w jakich dziedzinach naszego życia zbiorowego regulacji powinno być mniej, w jakich zaś więcej, jakimi technikami regulacji warto się posługiwać, jakie uznać za szkodliwe itp. To oznacza, że warto książkę odczytać na nowo, choćby po to, aby znów odpowiedzieć sobie na bardzo stare, klasyczne pytanie o taki porządek społeczny, w którym ludziom żyje się choćby nieco lepiej. Prezentowana książka wchodzi do kanonu klasycznych lektur polityków społecznych, socjologów czy ekonomistów, ale jej znaczenie polega nie tylko na tym, że buduje historyczną erudycję czytelników. Polega ono na tym, że lokuje ważne dyskusje o sprawach publicznych poza doktrynalnymi sporami i znakomicie demonstruje to, jak dyskusje te należy prowadzić.