Książka koncentruje się na koncepcjach i działaniach Jerzego Giedroycia podejmowanych wobec własnych oraz cudzych archiwaliów. Na tle półwiecznej działalności Instytutu Literackiego ukazuje ona m.in. procesy kształtowania się archiwum oficyny oraz zagadnienia przechowywania, porządkowania i udostępniania jego zasobu. Opisuje ponadto zaangażowanie redaktora "Kultury" w zapewnienie polskim zbiorom znajdującym się w kraju, a zwłaszcza poza jego granicami należytego bezpieczeństwa, właściwego rozmieszczenia, opracowania i dostępności.