Niniejsza monografia jest próbą opisu tendencji rozwojowych nazw zawodowych kobiet w języku polskim i rosyjskim ze szczególnym wskazaniem na ich żeńskie formy. Tło dla rozważań stanowi język czeski, którego wybór uzasadnia właściwa mu symetryczność rodzajowo-płciowa. Analiza prezentowanego materiału przeprowadzana jest zarówno na bazie opozycji: języki asymetryczne pod względem rodzaju i płci (polski i rosyjski) – symetryczna czeszczyzna, jak też na podstawie obserwacji indywidualnych relacji między poszczególnymi językami: polskim i rosyjskim, rosyjskim i czeskim czy polskim i czeskim. Omawiane języki nie są tu zatem traktowane równorzędnie, a czeszczyzna jest przywoływana głównie w charakterze swoistego tertium comparationis. Zakres badawczy prezentowanej publikacji obejmuje aspekty słowotwórcze, semantyczne oraz stylistyczne nazw zawodowych kobiet, choć w tle tych zagadnień częściowo poruszane są również problemy natury morfologicznej oraz składniowej. Zebrany na potrzeby niniejszego opracowania korpus materiałowy ma charakter otwarty i może być uzupełniany w omawianych językach dzięki pojawianiu się kolejnych żeńskich form nazw zawodowych kobiet. Praktyczna wartość monografii przejawia się w możliwości zastosowania jej tez i wniosków w typologii porównawczej, gramatyce porównawczej, gramatyce praktycznej opisywanych języków oraz w praktyce tłumaczeniowej. (Ze Wstępu)