Do dziś nie ukazała się publikacja dokumentująca 1939 rok w warszawskim teatrze, systematyzująca i zbierająca informacje o tym, jak w ostatnich dniach Dwudziestolecia Międzywojennego wyglądał repertuar warszawskich scen - od Teatru Narodowego i Polskiego aż po scenki kabaretowe, teatry rosyjski i żydowski. Jak przyjmowano i oceniano wówczas życie teatralne, jak było zorganizowane, a wreszcie: jak dokonała się zagłada tego świata i jak wyglądał on w pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji. Książka jest próbą zebrania tych faktów w formie kroniki. Podzielona na 12 rozdziałów odpowiadających 12 miesiącom. Wydarzenia teatralne i wokółteatralne opatrzone są cytatami z ówczesnej prasy, relacjami świadków epoki, fragmentami pamiętników i wspomnień, a także - co ważne przy publikacjach tego rodzaju w miarę wyczerpującą bibliografią recenzji spektakli i wydarzeń opisywanych w tej kronice.