Ujmując rzecz jak najprościej, granica to osobista linia zakreślająca stan naszego posiadania. Określa ona to, kim jesteśmy, w jakim miejscu kończy się nasze życie i zaczyna życie innych ludzi. Kiedy doprowadzamy do konfrontacji z drugim człowiekiem, wyznaczamy mu nieprzekraczalne granice. Najskuteczniej robimy to za pomocą słów, kiedy otwarcie i szczerze określimy konsekwencje, z którymi się on spotka gdy je przekroczy. Granice pomagają nam określić, kim jesteśmy w relacjach z innymi ludźmi. Wyznaczamy granice, mówiąc, czego chcemy a czego sobie nie życzymy, co kochamy a czego nienawidzimy, co jest „naszym życiem” a co nim nie jest. Ci, którzy właściwie wytyczyli swoje granice, potrafi ą jednoznacznie wyrazić własne opinie, przekonania i postawy. Ludzie, którzy nie nakreślili wyraźnych granic, nie są pewni własnych opinii, uczuć i przekonań. Łatwo ulegają żądaniom innych, ponieważ tracą pewność siebie, kiedy trzeba wystąpić we własnej obronie. Granice chronią nas również przed krzywdą i zranieniem. Określając granice, bierzemy odpowiedzialność za życie i dary, którymi obdarzył nas Bóg. Granice chronią nasze wartości, uczucia, czas, energię i postawy. W naszej książce zajmujemy się jednym z konkretnych aspektów zagadnienia granic – wyjaśniamy, jak je wytyczyć poprzez skuteczną rozmowę z drugim człowiekiem.