Autor, jak na debiutanta, dość odważnie otwiera drzwi do literatury. Nie daje się zaszufladkować, nie mizdrzy się do czytelnika [...] Buduje natomiast własny świat, niby dobrze nam znany, zwłaszcza w pierwszych czterech opowieściach, ale już po chwili znajdujemy się w innym wymiarze. Realizm traci grunt pod nogami, a proste opowiadanie zamienia się w filozoficzną powiastkę. Proste sprawy ulegają metaforyzacji i mitologizacji. Pod powłoczką ludzkich historii kryją się myśli, które nie pozwalają odłożyć książki, aż nie przeczyta się ostatniego zdania. Bo w tej subtelnej prozie ważne są także suspensy. Stefan Drajewski Zebrane opowiadania w tomie Sztuka kaligrafii przypominają mini traktaty filozoficzne [...], jednocześnie proza ta nasiąknięta jest aurą tajemniczości, przywodzącą na myśl prozę Brunona Schulza, w której zaciera się granica między rzeczywistością a mitem. Można polemizować z autorem, czy rzeczywiście historia jest nauczycielką życia, czy ludzie i wydarzenia są przewidywalne, czy w takim razie pozbawieni jesteśmy wolnej woli? A może jest tak, że wystarczy machnięcie skrzydłem motylim, żeby zmienić bieg wypadków? Zofia Staniszewska Opowiadania Preislera [...] oscylują pomiędzy światem realnym i magicznym. Ich bohaterowie, z woli autora, rzuceni w niezwykłe, graniczne turbulencje, mocują się z przydanymi im brzemionami losu. Preisler, jak bohater tytułowego opowiadania, ćwiczy na naszych oczach sztukę kaligrafowania. Cieszy się nią i zaskakuje.