Rozprawa poświęcona jest cywilnoprawnej problematyce instytucji syndyka masy upadłości na gruncie polskiego prawa upadłościowego (Rozporządzenie Prezydenta Rzeczypospolitej z 24 X 1934 r i ustawa z 28 II 2003 r), przedstawionej z uwzględnieniem ogólnej charakterystyki tego prawa oraz jego umiejscowienia w systemie prawnym: zawiera także uwagi komparatystyczne (prawo upadłościowe USA, Francji i Niemiec). W pracy została przedstawiona m.in. teza, że dawne prawo upadłościowe zostało opracowane na podstawie milczącego założenia, iż masa upadłości - mimo że nie jest osobą prawną-jest podmiotem prawa cywilnego (materialnego i procesowego), a syndyk działa w jej imieniu jako jej reprezentant, w konsekwencji masa upadłości była według milczących założeń ustawodawczych terminem o podwójnym znaczeniu (podmiot prawa i przedmiot prawa) Założenie to zostało sformułowane na podstawie teoretycznej koncepcji trzeciej kategorii podmiotów prawa cywilnego (koncepcja tertium datur). Natomiast nowe prawo upadłościowe zostało opracowane na podstawie wyraźnego założenia, że masa upadłości jest tylko przedmiotem prawa - nie ma ani osobowości prawnej, ani zdolności sądowej, a syndyk działa w imieniu własnym, lecz na rzecz upadłego dłużnika (art 160) Takie ujęcie tej kwestii nie przesądza samo przez się o tym, czy syndyk był i jest organem postępowania upadłościowego. W pracy została przedstawiona teza, że syndyk masy upadłości na gruncie dawnego (/ex 1934) i nowego prawa upadłościowego (lex 2003) był i jest uczestnikiem postępowania upadłościowego, a nie jego organem.