Od pierwszych słów oraz pierwszych pytań tej rozprawy byłem przekonany, że mamy do czynienia z rzeczą wyjątkową – niepowtarzalną i w samym zamyśle, i w jej realizacji. [...] Mamy tu do czynienia z pracą skonstruowaną nader klarownie i logicznie, o czytelnym i konsekwentnym układzie, doskonale spełniającym wszelkie rygory naukowego „śledztwa w sprawie”. Autorka umiejętnie i uważnie wędruje przy tym we wnętrze pojęć, odkrywając i ujawniając zawarte w nich sensy. Nie można w tym nie widzieć pewnej filozofii języka, bliskiej na przykład Michaiłowi Bachtinowi, zakładającemu, że słowa mają swą dziejowość i że dziejowość ta nie wygasa, a choć ukryta, „pracuje” ciągle w kulturze, w życiu duchowym i społecznym. Z recenzji dra hab. Zbigniewa Mikołejko