W niniejszej pracy podejmuję refleksję o tym, że subkultury nie znikają pod wpływem zmian społecznych, ale przybierają inną formę, nazwę i sposoby manifestowania swojej obecności. Prezentują różnego rodzaju orientacje aksjologiczne młodzieży, wartości, normy i kryteria wartościowania. Aby ukazać ich znaczenie w procesie socjalizacji i edukacji młodzieży, wykorzystuję wiedzę na temat samorealizacji z obszaru filozofii, socjologii, pedagogiki kultury, pedagogiki społecznej i innych subdyscyplin, dostrzegając wartości samorealizacyjne w subkulturach kreatywnych, buntu społeczno-obyczajowego, ucieczki i izolacji czy subkulturach muzycznych, zwłaszcza hip-hopu, jako mozaikę stylów życia, zabawy i kontestacji. W wyniku otwarcia się polskiej edukacji na ponowoczesne przeobrażenia w świecie zachodnim zaczyna kształtować się wizerunek subkultur jako wielorakich sposobów uczenia się, zdobywania doświadczeń w oparciu o wartości kultury i edukacji. Z tego względu nabiera znaczenia wychowanie humanistyczne, obejmujące główne modele zróżnicowania kulturowego: wielokulturowości i międzykulturowości. Wątek ten najpełniej wyraża egzystencjalną wartość edukacji wielokulturowej z udziałem subkultur własnych i importowanych. Marek Jędrzejewski