Główną figurą myślową książki, stanowiącą tło dla zawartych w niej wieloaspektowych i wielowątkowych, a także - jak dzisiaj byśmy powiedzieli - interdyscyplinarnych analiz jest trójfazowy proces kształtowania się i rozpadu obywatelskiej sfery publicznej. Pierwsza faza ma charakter negatywny: Habermas twierdzi, iż w epoce przednowoczesnej nie istniała jeszcze "obywatelska", lecz jedynie "reprezentacyjna" sfera publiczna, ufundowana na swojego rodzaju publicznym spektaklu władzy uobecnionej w osobie władcy i w insygniach władzy, oraz na braku obywatelskich debat na tematy publiczne... Fragment