Ukazanie się nowego podręcznika pt. Stomatologia zachowawcza wieku rozwojowego spotka się zapewne z wielkim uznaniem całego środowiska stomatologicznego w Polsce, w tym nauczycieli akademickich i studentów stomatologii, lekarzy przygotowujących się do specjalizacji z pedodoncji oraz praktykujących stomatologów, którzy z natury rzeczy również zajmują się leczeniem stomatologicznym dzieci i młodzieży. Jestem przekonana, że pozycja ta nie wymaga specjalnej rekomendacji, ponieważ jest przygotowana pod redakcją prof. zw. dr hab. med. Zofii Knychalskiej-Karwan – uznanego autorytetu polskiej stomatologii i chyba najpłodniejszego autora wielu podręczników i monografii poświęconych różnym jej dziedzinom. Jest to kolejne, tj. IX, wydanie opracowania dotyczącego tej problematyki (po VII w 1996 i VIII w 2002 r), uwspółcześnione i poszerzone (obecnie 33 rozdziały), przygotowane przez redaktor naczelną (11 rozdziałów) oraz niektórych dawnych, a także nowych autorów-znawców przedmiotu, głównie doświadczonych klinicystów. Postęp, jaki stale się dokonuje w medycynie, a także w stomatologii, obserwujemy również w ciągu ostatnich 6 lat (od poprzedniego wydania) w pedodoncji i dotyczy zarówno metod diagnostycznych (nowe techniki obrazowania, aparatura diagnostyczna), jak i leczniczych (nowoczesny sprzęt, instrumentarium, materiały i leki oraz nowe metody terapeutyczne). Znalazł on swoje odbicie w obecnym opracowaniu. Dotyczy to w mniejszym lub większym stopniu wszystkich rozdziałów nowego podręcznika. W niniejszym wydaniu rozdział poświęcony diagnostyce obrazowej w stomatologii dziecięcej został opracowany przez specjalistów radiologii, którzy omówili rodzaje i przydatność w pedodoncji różnych technik obrazowania z najnowszymi włącznie (KT, MR, PET). Rozszerzona też została problematyka dotycząca leków stosowanych w stomatologii dzieci i młodzieży, omówiona w rozdziale poświęconym farmakoterapii, i uwzględniająca farmakokinetykę leków, działania niepożądane i możliwość interakcji. Ponadto zamieszczono nowy rozdział na temat zmian błony śluzowej jamy ustnej w chorobach układu krwiotwórczego u młodocianych. Wykaz piśmiennictwa załączony do każdego rozdziału świadczy o tym, iż przedstawione treści oparte są na najnowszych pozycjach przedmiotowej literatury krajowej oraz światowej. Obszerna ikonografia wzbogaca i podnosi wartość dydaktyczną podręcznika, a skorowidz rzeczowy ułatwia zapoznanie się z określonym zagadnieniem. Jestem pewna, że nowy podręcznik stomatologii zachowawczej wieku rozwojowego znajdzie uznanie wśród Czytelników i uzupełni lukę w specjalistycznej literaturze, będąc źródłem wiedzy niezbędnej zarówno młodym adeptom studiów stomatologicznych, jak i doświadczonym lekarzom praktykom, a także będzie pomocny w nauczaniu pedodoncji i szkoleniu specjalistycznym. Dr hab. med. Jadwiga Stypulkowska, prof. UJ