Wiele osób: uczniów, nauczycieli i rodziców uważa, że wagary są zjawiskiem tak starym jak szkoła i nie można im zapobiec. Z pewnością w każdej szkole mogą zdarzyć się uczniowie, którzy z jakichś powodów opuszczają lekcje. Absencja szkolna jest jednak zjawiskiem, które nie bierze się znikąd, jest zawsze objawem tego, jak uczeń czuje się w szkole, na lekcjach, w grupie rówieśników, w domu rodzinnym, w innych relacjach pozaszkolnych oraz jak radzi sobie z obowiązkami edukacyjnymi. Ważne, aby nauczyciel trafnie rozpoznawał powody unikania szkoły i podejmował działania, które ograniczą skalę tego zjawiska u konkretnego ucznia. Przyjęcie pesymistycznej wizji – że wagary są i nic nie da się z tym zrobić, jest usprawiedliwieniem własnej bierności. Zaproponowane w książce metody diagnozy i postępowania z uczniem wagarującym wymagają od nauczyciela otwartości na pracę niekonwencjonalnymi metodami i wyjścia poza schemat stereotypowych zachowań nadal dość często spotykanych w naszych szkołach.